Për aq sa vendet shikojnë nga brenda për t’u kujdesur për popullsinë dhe ekonomitë e tyre, ne mund të shohim një lëvizje nga tendenca dekada e gjatë e globalizmit në rajonalizim ose lokalizim.
Zinxhirët e furnizimit do të duhet të diversifikohen për të rritur qëndrueshmërinë e tyre. Shumë vende ka të ngjarë të kërkojnë të sjellin prodhimet në shtëpi. Megjithatë, zhvendosja nga një zinxhir furnizimi i përqendruar në një zinxhir furnizimi do të vijë me kosto. Kompanitë mund të thithin këto kosto (gjë që do të dëmtonte përfitueshmërinë) ose t’i kalonte ato tek konsumatorët duke ngarkuar çmime më të larta për produktet përfundimtare (që do të ishte inflacioniste).
Një tablo e kësaj dinamike globale vs lokale është urbane në krahasim me rurale. Përhapja e virusit është ndjerë më vështirë në zona të dendura urbane. Këto janë edhe qendra biznesi. Mund të shohim një gjurmë të zyrës në zvogëlim ndërsa popullsia graviton dhe forcat e largëta të punës rriten. Ndërkohë, zonat më pak urbane mund të përfitojnë në disa mënyra: mbizotërimi i prodhimtarisë ka të ngjarë të shkojë në këto zona; aftësia për të punuar nga distanca do të thotë që njerëzit mund të zhvendosen nga qendrat urbane; dhe pensionistët që preferojnë qendrat e kulturës se Tiranes mund të shohin disavantazhet e zonave të dendura dhe të shikojnë në më shumë ambiente rurale.